Πουέντ

Οι πουέντ είναι παπούτσια που φορούνται από τις μπαλαρίνες αφού φορέσουν τα απλά παπούτσια του μπαλέτου.

Το μπροστινό μέρος, είναι σκληρό για να μπορεί η μπαλαρίνα να σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της χωρίς να στραμπουλήξει ή να σπάσει τα δάχτυλά της. Επίσης, για να ανέβει κανείς πάνω στις πουέντ (pointe shoes) χρειάζεται υπόδειξη δασκάλου και εξάσκηση

.

Εικόνες και βίντεο

No Doubt-Don’t Speak: σύγχρονος χορός

H Λίμνη των Κύκνων-4 Μικροί Κύκνοι: κλασικό μπαλέτο

Σχολή Χορού Πάνος Καλφοδήμος

Η Σχολή Χορού – Μπαλέτου Πάνος Καλφοδήμος λειτουργεί από το 1995 σ’ ένα ανανεωμένο νεοκλασικό κτίριο στην περιοχή της Αργυρούπολης. Με αγάπη και πολύ μεράκι ο Πάνος Καλφοδήμος –απόφοιτος της σχολής χορού Άννα Πέτροβα και πρώην χορευτής της Λυρικής Σκηνής, με καταξιωμένη πορεία στον χώρο- δημιούργησε τη δική του σχολή με στόχο να μεταδώσει στους νέους σπουδαστές τις γνώσεις του, μέσα από την άρτια τεχνική αλλά και καλλιτεχνική τους εκπαίδευση.

 

Στη σχολή λειτουργούν τμήματα κλασικού μπαλέτου, μοντέρνου – σύγχρονου χορού και κάρακτερ για παιδιά από 3 ½ ετών, δίνοντας τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε το επιθυμεί, ανεξαρτήτως ηλικίας, να γνωρίσει τον μαγευτικό κόσμο του χορού. Κατά τη διδασκαλία ακολουθείται το σύστημα σπουδών της Royal Academy of Dance (RAD – Βασιλική Ακαδημία Χορού) υπό την εποπτεία καταξιωμένων καθηγητών του χώρου.

 

Η Σχολή Χορού – Μπαλέτου Πάνος Καλφοδήμος στην Αργυρούπολη αποτελεί ένα υποδειγματικό κέντρο χορού, όπου οι νέοι χορευτές -αλλά και όποιος αγαπά τον χορό- εκπαιδεύονται με γνώση, υπευθυνότητα και αμέριστη αγάπη για τον χορό. Στόχος της είναι η σωστή και ασφαλής εκπαίδευση των σπουδαστών και παράλληλα η καλλιέργεια και η προώθηση της τέχνης του χορού ως μέσου έκφρασης και δημιουργίας.

http://sxolimpalletou-kalfodimos.gr/

Μάγια Πλιτσέσκαγια

Θεωρείται η «Απόλυτη Πρίμα Μπαλαρίνα» όλων των εποχών. Είναι η πιο φημισμένη χορεύτρια του κόσμου. Έχει πάρει αναρίθμητα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις για την προσφορά της στην τέχνη που εκπροσωπεί.

Γεννημένη στις 20 Νοεμβρίου 1925, η Μάγια Πλισέτσκαγια, από πολύ νωρίς στη ζωή της βίωσε την απώλεια, αφού όταν ήταν έντεκα χρονών έχασε τον πατέρα της.

Ξεκίνησε το μπαλέτο όταν ήταν μόλις 3 χρόνων. Την ώθηση όμως της την έδωσε η θεία της, η οποία ήταν και η ίδια μπαλαρίνα και ήταν αυτή που την ανέλαβε όταν έχασε την οικογένειά της. Στα εννέα της χρόνια μπήκε στη Σχολή Μπαλέτου της Μόσχας, από όπου αποφοίτησε στα 18 της, για να προσληφθεί αμέσως στον θίασο του θεάτρου Μπολσόι, και μέσα σε λίγους μήνες γίνεται πρίμα μπαλαρίνα.

Το ασίγαστο πάθος της, η θέλησή της για χορό, η πειθαρχία, η εύκαμπτη πλάτη της, η πλαστικότητα στα χέρια της, θα την καθιερώσουν ως τη θρυλική χορεύτρια που άλλαξε τον κόσμο του μπαλέτου και θα την αναδείξουν σε εθνικό θησαυρό της Ρωσίας. Με την πρώτη κιόλας εμφάνισή της, στη σκηνή του θεάτρου Μπολσόι, στη «Λίμνη των Κύκνων», κατακτά το κοινό και αποκτά αμέτρητους θαυμαστές, αφού η ερμηνεία της ήταν εξαιρετική και ανεπανάληπτη.

Όπου και να κάνει την εμφάνισή της οι αίθουσες είναι κατάμεστες και το κοινό χειροκροτεί παρατεταμένα την απίστευτη αυτή μπαλαρίνα. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές όπου αναγκάζεται να χορέψει χωρίς να ακούει τη μουσική, επειδή ο θόρυβος από τα χειροκροτήματα είναι εκκωφαντικός.

Με τις ικανότητές της καταφέρνει να αλλάξει τον κόσμο του μπαλέτου, καθώς όπως λέει και η ίδια δεν αντέχει «την ναφθαλίνη στη σκηνή», και φέρνει την επανάσταση σπάζοντας τους κανόνες του:
άλλοτε χορεύει σχεδόν ξυπόλυτη με σανδάλια, άλλοτε με ψηλά τακούνια και άλλοτε δεν χορεύει στα δάχτυλα. Ποθεί καθετί καινούριο και δοκιμάζει συνεχώς.
Ξεχωριστό παράδειγμα ήταν η παράσταση «Κάρμεν-σουίτα» που γράφτηκε ειδικά γι’ αυτήν και η οποία κρίθηκε τότε (1974) υπερβολικά ερωτική και άσεμνη!